5 bijzondere bezoeken van dolende zielen

Ik kreeg bezoek van een dolende ziel van een hond. Normaal gesproken geef ik namen vrij, maar nu voelt het op de een of andere manier niet goed om dit te doen.
De hond liep steeds tegen mijn been aan en waar ik ging zitten in huis, ging hij tegen me aan liggen. Ik hoorde hem zachtjes huilen.

Ik besloot contact te leggen. Op het moment dat ik erkende dat hij er was en hij doorhad dat ik hem ook daadwerkelijk zag, kwam deze hond agressief op me af en wilde me zelfs bijten.
Ik sprak hem liefdevol toe en gaf een duidelijke grens aan, dat wat hij wilde doen niet nodig was. We hebben gepraat samen en hij werd gelukkig rustig daardoor.
Hij legde me uit wat er gebeurt was, waarom hij aan het dolen was.
Omdat hij iets heel vreselijks had zien gebeuren. 
Namelijk dat een vrouw half gewurgd werd door haar man. Hij maakte dit huiselijk geweld mee..
Daardoor is hij vals geworden naar mensen toe. 
Hij had de man gebeten die de vrouw wilde wurgen. Hij liet me zien wat hij met eigen ogen had gezien. Jeetje.. de angst in de ogen van deze vrouw kon ik letterlijk zien en ook voelde ik duidelijk wat dit met deze hond deed. 

De man in kwestie had besloten de hond te laten inslapen, omdat hij de man tegenhield en had gebeten. 

Ik heb vooral geluisterd vandaag naar deze hond en toen hij zijn verhaal had gedaan vroeg ik hem of ik nog iets voor hem kon doen, of dat ik hem naar het licht kon brengen nu.
Hij gaf aan graag naar het licht toe te willen…
Al kwispelend rende hij door de lichtpoort heen. Een nieuwe reis. Hij was er aan toe. Op naar zijn complete ziel, naar de onvoorwaardelijke vrede, liefde en veiligheid.

Opeens kwam er een enorm gevoel van onrust over me heen. Ik wist direct dat het energetisch was. Ik had een pauze moment en kon er even tijd en aandacht aan geven. 
Meteen kwam er een, tja hoe leg ik dit nu praktisch uit... Er kwam een enorme energetische smeek-vraag om licht over me heen. Deze dolende ziel had duidelijk behoefte aan veel licht en dus ging ik er dieper naar kijken.

Er stond een ziel van een jonge man in mijn kamer. Hij was half in paniek en vertelde warrig zijn verhaal. Ik stelde hem gerust en vertelde hem dat hij hier in deze ruimte veilig was bij mij & dat hij eerst even rustig diep in en uit mocht ademen. Dat deed hij en hij werd rustiger.
Vervolgens vroeg ik hem waarvoor hij me kwam opzoeken. Hij gaf aan dat hij bij meerdere mensen had aangeklopt, maar dat ze hem uit angst weggestuurd hadden.

Mijn wenkbrauwen fronste direct toen ik dit hoorde, vanuit verbazing. Hij legde me uit dat hij niet zo'n goed leven had geleefd hier op aarde en dat hij nogal wat dingen had gedaan die niet bepaald positief zijn. Hij heeft daarvoor ook meerdere jaren gevangenisstraf uitgezeten, gaf hij aan.

Zonder oordeel luisterde ik naar hem en ik zei tegen hem dat ik naar zijn ziel wilde kijken. Dat deed ik.. En wat ik zag was voor mij niet nieuw. Maar ik begreep gelijk waarom andere mediums/paragnosten hem uit angst hadden weggestuurd. Zijn ziel was een Black soul. Wat letterlijk betekent dat hij in zijn afgelopen leven bewust gekozen heeft om zijn ziel in te zetten voor 'het duister'. Zo ontzettend was hij in de war in dat leven, zo moeilijk had hij het.. Dat hij dit als zijn enige uitweg zag. Want duistere zaken uitvoeren, daar was hij goed in en daar had hij dan ook geen moeite mee. 

Eenmaal overleden, zag hij dat het ook anders kon en kreeg hij enorme spijt dat hij zijn ziel had verkocht aan de duivel. Om het maar even gelijk helder te verwoorden.
Het zou letterlijk betekenen dat hij niet naar het licht zou reizen, maar naar de laagste dimensie en zo uiteindelijk een donkere wezen zou worden.

Ik wist dat ik snel moest handelen, bij Black souls is het echt een kwestie van tijd. 
En gelukkig had hij mij net op tijd gevonden. Zijn hulpvraag was namelijk: ‘Wil je mij alsjeblieft door de lichtpoort heen begeleiden? Ik heb spijt van mijn keuze en wil geen donkere energie worden.’

Ik hoefde daar geen seconde over na te denken, natuurlijk wilde ik dat!
Hij lachte en werd emotioneel, waarna ik ook emotioneel werd.
We hebben nog even het een en ander besproken en vervolgens heb ik hem naar de lichtpoort begeleid waar Aartsengel Michaël op hem stond te wachten.


Wauw, wat voelde ik mij vereerd dat ik een ziel kon redden van de afgrond!! Net, echt net op tijd..
De laagste dimensie is hierbij gelukkig géén ziel rijker. Ook al weet ik dat zij hun donkere energieën op vele manieren kunnen kweken & dit zullen blijven doen.
Dit voelt als een overwinning. En dit is wat ik het liefst doe, mij inzetten voor het licht!
Of dit nu voor dolende zielen is of voor mensen/dieren die nog leven op aarde. 
Mijn missie is me helder en ik kan me niet voorstellen dat ik hier ooit mee zou stoppen.
Dit wilde ik graag met je delen! Zodat je ook de andere kant van het licht leest, want dat is er.

Ineens was ze er. Een verzorgde vrouw op leeftijd met witgrijs haar. Met haar stok wandelde ze naar me toe tot ik haar zag. Ik keek haar aan en glimlachte.
Ze zei: ‘Oh, neem me niet kwalijk ik ben verkeerd gelopen!
Ik antwoordde: ‘Nee hoor! Het is oké, kom verder.’
Ze zei tegen me: ‘Heet jij Marlieke?’
Ik zei: ‘Ja dat is mijn naam, wat is jouw naam?’
'Riet' zei ze kort.

Ze gaf aan dat ze de weg kwijt was.
Ze had niet in de gaten dat ze al overleden was en daarom verdwaald was. Ik wees haar er op een liefdevolle manier op.
'Ahaa, dus toch?' antwoordde ze.

Ergens wist ze het maar was ze zich er niet van bewust.
Door deze bewustwording die ik haar gaf, maakte ze zich ineens zorgen om kinderen.
Ze zei: 'Och jee, hoe kan ik nu verder gaan als mijn kinders nog hier zijn?'
Ik vertelde haar dat haar kinderen natuurlijk verdrietig zouden zijn omdat haar lichaam was overleden, maar dat het ook bij de zielen cyclus hoort. Ik vertelde haar ook dat haar kinderen vast en zeker de weg zouden verdergaan die voor hen klaarlag. Dat ze daarop mocht vertrouwen..
Ze lachte naar me en zei: ‘Ja, je hebt helemaal gelijk!’

Vervolgens wilde ik Riet naar het licht helpen, want dit wilde zij graag. Ik legde haar het proces uit.
Ze liep richting Aartsengel Michaël die bij de licht poort stond en draaide zich plots om en kwam terug. Ik keek haar vragend aan en wachtte af..
Ze zei: 'Ik moet je gewoon even knuffelen, mag dat?' 
'Natuurlijk!' zei ik. We knuffelde elkaar en ze liep tevreden met een glimlach weer terug naar de licht poort om verder te gaan met haar zielen reis. 

Dankbaar voel ik me! 
Dit wilde ik graag even met je delen, omdat er zoveel meer is na de 'menselijke dood'. 
Kijk maar of beter gezegd: voel maar wat het met jou doet. 

Er kwam een oudere vrouw bij me terwijl ik aan het werk was in mijn praktijk ruimte. Ik zei haar dat ik even mijn werk zou afmaken waar ik mee bezig was en daarna met haar zou praten.

Eenmaal klaar met mijn werk richtte ik me tot haar. Ik zag een oudere vrouw, zo rond de 85. Haar naam was Mathilde.
Ze had lang witgrijs haar en een lange lichtblauwe nachtjapon aan.
Ze zocht me met haar handen, want ze kon me niet zien zei ze.
Ik keek naar haar ogen en zag dat ze blind was aan haar ogen.

Ik pakte haar handen vast en legde deze op mijn gezicht, zodat ze me kon voelen en ze een connectie kon maken met mij.
Vervolgens legde ik mijn hand op haar voorhoofd en ik zei: Dat je fysieke ogen niet kunnen zien, wil niet zeggen dat je volledig blind bent lieve Mathilde.
Kijk maar met je derde oog, open deze maar! Dan kun je mij ook zien, zoals ik jou zie.

Een beetje twijfelend en angstig opende ze haar derde oog en met een grote lach en verbazing keek ze me aan. ‘Oh wat mooi! Ik kan je zien’, zei ze.

Ik kreeg een dikke knuffel omdat ze me zo dankbaar was dat ik haar een andere manier van zien, liet zien. Ik vroeg haar of ik haar nog ergens bij kon helpen of dat ze naar het licht wilde.
Ze zei: ‘Nee nee kind, ik wil gauw verder met mijn reis! Ik dwaal al te lang hier’.
We lachten samen om haar reactie en ik riep Aartsengel Michael voor haar aan.
‘Oooooh, ik zie hem ook!!’ zei ze verwonderd.
Ik lachte naar Mathilde en zei: ‘Ja, mooi is hij he?’
Ze liep vluchtig de verlichte trap op richting Aartsengel Michael en keek nog even om.
Ze zwaaide naar me en bedankte me.

Terwijl ik bezig was met de voorbereiding om een Ikhaya zuivering te gaan uitvoeren, kwam er een energie mijn kamer binnen. Tegelijkertijd voelde ik een enorme pijn in mijn buik. Letterlijk alsof er een groot gat in was. Ik wist direct: dit is een dolende ziel…

En dus legde ik mijn werk even neer om in gesprek te gaan met deze dolende ziel.
Het was een jong meisje. 'Help me' zei ze snikkend. Ze was vreselijk verwond geraakt in een heel recente oorlog aan o.a. haar buik en daar ook overleden aan deze ernstige verwondingen. 
De details daarvan zal ik je besparen.

Ze vertelde me haar naam: Isaijah. 
Ik ben verder in gesprek gegaan met haar en vroeg haar hoe ze mij bij terecht was gekomen. Haar antwoord ontroerde me.
Ze zei: 'Mijn ouders zijn naar Nederland gevlucht, dus ik lifte met ze mee. Toen zag ik jouw licht zo fel branden, dat voelde heel fijn. Ik wilde gaan kijken of dat licht ook echt zo fijn was!’ 

Ze werd nieuwsgierig daardoor en kwam naar me toe.
We hebben even gekletst en daarna heb ik haar naar het licht geholpen, want dit wilde ze graag.

Ze wandelde naar Aartsengel Michael toe als een vrolijk meisje omdat ze wist dat eenmaal door de lichtpoort heen, haar pijn zou weggaan.. en zij rust zou vinden.
Dat had ik haar verzekerd, omdat het ook echt zo is.